Öyleyse size göre "BAŞARI" nın tek kıstası yeni şeyler denemek ? Örneğin Şebnem'in ilk albümünü düşünürsek. Tanınmayan bir yüz. Zor bir piyasa. 400.000 satış yakalıyor. Hayran kitlesi bile yokken böyle bir durum oluşmasını nasıl popülerliğe bağlayabiliriz? Konser dvdsinin rekor kırması sadece ve sadece popülerliğe bağlanabilir mi ? Ya da dinleyiciler ve albüm eleştirmenleri Şebnem'i sadece popüler olduğu için mi beğeniyor ? Şarkılarının konusu hakkında, evet ben de eleştiriyorum Şebnem'i. Fani olarak elbette farklı temalara da değinmesini istiyorum ancak sadece bir sebep onun başarısız olduğunu göstermiyor. Kusura bakmayın bu noktadan sonra başarısız olarak nitelendirmeniz sadece "sizin" düşüncenizdir. Bu durumda da tartışacak birşey kalmıyor zaten. Benim düşüncemse Şebnem'in müzikal başarısı hak ettiği popülerliği de beraberinde getirmiştir. Özlem'i eleştirip eleştirmediğinizi bilmiyorum ancak gördüğüm kadarıyla Şebnem - Özlem konusunda objektifliğinizi yitiriyorsunuz. Bunu Şebnem'i eleştirdiğiniz için söylemiyorum. Eleştiri elbet olmalı ancak "başarı" tanımınız gerçekten çok garip.
Hayır, bana göre başarının tek kıstası yeni şeyler denemek değil. Ama temelde bir sanat dalında başarı kavramını popülerlik kaygılarıyla ve ekonomik endişelerle savrulmadan o sanat dalının sunduğu imkânlar dâhilinde açılabilmek, farklı şeyler deneyebilmek olarak nitelendiriyorum. “Bu tuttu, hep aynısını yapıp paramı kazanayım!” diye düşünmek bana göre başarı değil. Herhangi birine göre bu bahsettiğim durum başarıysa da bu görüşe saygı duyarım ama şaşkınlığımı ve mantığımın almayışını dile getirmekten de geri kalmam. Hala bana söylenen laf Şebnem’in ilk albümünün ne kadar sattığı, konser DVD’sini kaç kişinin aldığı vs. Başarının rakamlarla doğrudan doğruya ilintili olmadığını söylüyorum başından beri ancak anlatamıyorum kendimi sanırım. Albümü satmayan, adı sanı çok fazla duyulmamış ama esaslı iş yapan kişiler/gruplar yok mu? Bu şahıslar Şebnem Ferah gibi 400.000 satamadığı için direk “Başarısız!” diye mi etiketlendirilmeli? Yapmayın lütfen… “Fani olarak elbette farklı temalara da değinmesini istiyorum ancak sadece bir sebep onun başarısız olduğunu göstermiyor. ” demişsiniz. Ben de konunun başından beridir diyorum ki bu kadını çok seven kişinin olması onun başarılı olduğunu göstermiyor! Sadece bir sebep onun başarılı olduğunu göstermiyor! Objektif olmadığımı hangi tümcelerimden anladığınızı da öğrenmek isterim sakıncası yoksa. Yalan bilgi verip Şebnem’i karalayıp Özlem’i mi yüceltmişim? Ya da hiç sebep sunmadan “Şebnem iş yapmaz, Özlem ortalığı yıkar!” mı demişim? Rica ediyorum bu düşünceye nereden, nasıl vardığınızı bana bir anlatın. Saygılar.
İyi de anlayamıyorum hala. Daha önce de söylediğim gibi. Bu, size göre başarının tanımı. Ki ben bir tane sebebp de sunmuyorum.. Bardağın boş tarafına bakıyorsunuz sürekli.. Objektifliği kaybetmenizden kastım da budur zaten açıkçası. Düşünelim şimdi benim söylediği şey şu : "Tanınmayan bir yüz. Zor bir piyasa. 400.000 satış yakalıyor. Hayran kitlesi bile yokken böyle bir durum oluşmasını nasıl popülerliğe bağlayabiliriz? " Verdiğiniz cevap : "Hala bana söylenen laf Şebnem’in ilk albümünün ne kadar sattığı, konser DVD’sini kaç kişinin aldığı vs. Başarının rakamlarla doğrudan doğruya ilintili olmadığını söylüyorum başından beri ancak anlatamıyorum kendimi sanırım. Albümü satmayan, adı sanı çok fazla duyulmamış ama esaslı iş yapan kişiler/gruplar yok mu? Bu şahıslar Şebnem Ferah gibi 400.000 satamadığı için direk “Başarısız!” diye mi etiketlendirilmeli? " Burada asıl anlatmak istediğim olay diğerlerinin başarılı ya da başarısız olduğu değil ki.. Bu satış bir BAŞARIDIR ve popülerlikle alakası yoktur demeye çalışıyorum. Değil midir yani ? Şöyle deseniz anlarım. Bu kadının şarkıları hüzünlü bana hitap etmiyor. Dinlemiyorum. Başarı olarak size başka ne sunulabilir, şaşırmış durumdayım açıkçası.. Sanırım size göre müzik piyasasının %90'ı başarısız.
Anlaşamadığımız ortada zaten. Bana göre başarının tanımı o yukarıda yazdığım, evet. Bunu neden gözüme sokarcasına “Bu sizin tanımınız!” diyorsunuz ki? Başarının herkesçe kabul edilen bir tanımı var da ben onun dışında kendim mi bir tanım yazıyorum? Şayet başarının toplumlarca benimsenmiş bir tanımı varsa bu tanım nedir? Herkesin başarı tanımı farklıdır zaten, anlaşmazlık da buradan çıkıyor sanıyorum. Bana göre sınavdan geçer not almaktır, sana göre sınavdan 100 almak… Şebnem’in ilk albümündeki satış rakamını (dikkat edin “başarısını” demiyorum – çok albüm satmayı başarı olarak gör-mü-yor-um!) yakalaması da kulvardaki temsilci eksikliğinden olsa gerek. Güzel parçalar da vardı elbet albümde ve tabii ki bunun etkisiyle de sattı. Bu albümü (hatta herhangi bir Şebnem Ferah albümünü) tek başına tutup inceleyecek olursa insan sözlerin keskinliği vs. “Güzel albüm yapmış!” dedirtebilir ve albümler ayrı ayrı değerlendirildiğinde “başarılı” albümler olabilir ama benim bahsettiğim sanatçının genel tutumu! Şebnem Ferah’ın hiçbir albümünün iyi olmadığını söylemedim, söylemem de. Tek derdim (buraya dikkat lütfen): Tüm albümleri bir araya getirince çeşitsizlik ve hep birbirini tekrar eden konular, sözler vesaireler ortaya çıkıyor ve bu da Şebnem Ferah’ı benim için (tabii ki benim için olacak, gidip başkasının fikrini söyleyecek halim yok. Yine “Ama sizin için…” diye başlayan tümceler kurmayın diye söylüyorum bunu.) başarısız kılıyor! “Bu kadının şarkıları hüzünlü, bana hitap etmiyor!” da demiyorum, çünkü ben de insanım ve ben de hüzünleniyorum. Ama sorun da bu! Bu kadının parçalarını sadece üzgün olduğum/üzülmek istediğim zamanlarda ya da hayatın sillesini yemiş kişiyi canlandırmam gerektiğinde dinleyebiliyorum! Başka bir duyguya hitap etmiyor! Durum böyleyken de isterse inşaatçısından ergeni, ev hanımından rockçısı Şebnem Ferah albümü alıp dinlesin, bu bana başarılı olduğunu değil, popüler olup bu kişiler tarafından dinlendiğini gösterir. Tek tarafa çalışan sanatçıları başarılı bulmuyorUM, nokta. Türkiye’deki müzik piyasası bana göre büyük ölçüde başarısız, evet. Sebebi de hemen herkesin birbirinin kopyası müzikler icra edip bizi “ağlatmaya çalışması”. Ondan sonra da güzelim yaratıcı eserler arada kaynıyor.
Saygı duyarım. Olaylara çok farklı bakıyoruz. Benim için müzikte başarı bana duyguyu hissettirebilmesi. Hüzün, neşe, özlem, ayrılık, mutluluk.. her neyse işte. Duyguyu hissedebiliyorsam başarılıdır. Neyse aynı şeyleri tekrar tekrar yazmak da istemiyorum.. Düşünce farklılığı diyelim.
"Düşüne farklılığı"Koskoca 2 sayfada ki tek anlamlı cümle.
Gönderen
Konu: Bu rekabetlerin sonu olmaz! (Okunma sayısı 2208 defa)
