Karanlık her zaman olduğu gibi bitmedi,Aydınlanmadı önü,ardı.Ayrılık hep unutulur denirdi,Ağır geldi bu sefer acısı.İğneyi bana değil kendine batırdı,Bağırdı çıkıncaya kadar avazı.Sustu ve beni dinlemedi gözleri,Yaptığı sadece beni ve yaptıklarımı suçlamaktı.Sonra karanlık hala aynıydı.Aydınlanmadı önü,arkası.Aydınlanmadı ileriye bakan düşlerim,Kapamdım içime kapattım kendimi herkese.Bu sefer ben sustum.Aynılarını söylemesin diye sustum.Yine incitmesin diye sustum ve sustum.Ve hala susuyorum.Hala kapatıyorum kendimi.Ve hala susuyorum.Susuyorum...