Dream Theater 'A Dramatic Turn of Events'
1. 'On the Backs of Angels'
2. 'Build Me Up, Break Me Down'
3. 'Lost Not Forgotten'
4. 'This is the Life'
5. 'The Shaman's Trance'
6. 'Outcry'
7. 'Far From Heaven'
8. 'Breaking All Illusions'
9. 'Beneath The Surface'
beklenenden ziyade özlenen d.t. albümü oldugu su götürmez bir gerçek. şahsi düşüncem s.f.a.m. dan buyana böyle sağlam bir albüm gelmemişti ustalardan. liriksel olarak petrucci ağırlıklı, müzikal anlamda ise petrucci rudess ve myung üçlüsünün var ettiği a dramatic turn of events portnoy'suz yapılan ilk d.t. albümü olarakta tüm dikkatlerin üzerinde olacağı bir çalışmaydı ve yeni davulcu mangini'nin mümkün mertebe geri planda kalmayı tercih etmesiyle( bence büyük müzisyen duruşu sergilemiştir ve bir sonraki albümde asıl kimliğini ortaya koyacağından eminim) başta da söylediğim gibi özlenen bir d.t. albümü olmasını sağlanmış.
kısaca parçalardan basetmem gerekirse Outcry albümün en iyi parçası, her saniyesiyle images and words tracklistinde yer alabilecek türden bir çalışma.ikinci sırada ise Lost Not Forgotten akıcı,müthiş bir nakarat bölümüne sahip, 1.50 - 2.30 arası petrucci ve rudess'in tabiri caizse boşaldıkları ve feci takıntı yapan bir parça.albümün en iyi üçüncü şarkısına karar vermekte baya zorlandım açıkcası ama Breaking All Illusions eski d.t. sounduna daha yakın oldugu için Bridges in The Sky'ı dördüncü sıraya itti benim tracklistimde(: bu dört parçanın enstrumantal bölümleri zaten başlı başına bir albüm,özellikle oryantel sayılabilecek riffler ve ataklar fazlasıyla dikkat çekici ve ard arda dinlenilesi(:
Build Me Up,Break Me Down grubun modern yüzünü temsil ediyor gibi geldi bana(((((: açılış ve albümün tanıtım şarkısı On The Backs Of Angel uzunca bir süre devam eden bu glasslı parçaların sonunun geldiğinin göstergesi ve as i am gibi d.t. ye hiçbir zaman yakışmayan şarkılardan kurtuldugumuzun ispatıdı olarak çok önemli bir yere sahip albümde. albümün slovları Far From Heaven ve Beneath The Surface kesinlikle sıralamaya cuk diye oturmuş dinleyicin nefes almasını sağlayan albüm sonunda huuh! çektiren parçalar.. gelelim albümün bence en özel parçasına , Forsaken faciasından sonra d.t. tarihinin en kötü şarkısı seçtim This Is The Life'ı(: keşke başka bir albümde yer alsaydı da bu müthiş albüme kusursuz diyebilseydim(: çok kötü lan
albümün elemanı açık ara petrucci(: portnoy'un gidişiyle has adam olarak tek kalmış olmasının verdiği etkiyle belkide( yada gazla:p) adam almış götürmüş albümü,en büyük yardımsıcı yine Rudess tabikide, Myung biraz daha sessiz kalmış diğer albümlerine oranla. Labrie ise her albümde dahada büyüyor gözümde,yaşlandıkça kalitesi yükseliyo adamın(umarım konserlerdeki performansınıda aynı ölçüde geliştirir
)
Mike Mangini bence sınavı geçmiş görünüyor, umarım kalıcı olur d.t. de ve bir dahaki albüme daha çok katkısı olur,Kevin Moore gibi biz d.t fanları için efsaneleşmiş bir ismin yerine geçme cesaretini gösterip üstelik grubun müzikal çizgisini bir hayli değiştiren Rudess örneği ortada, aynısını Mangini abimizdende bekliyoruz.
d.t. severlere küçük bir jest olsun bu link(: albümün full versiyonu fakat baştan sona enstrumantal.
http://www.wupload.com/file/190023871
