ben zaten düşmüşüm kaldırımlar yatağım olmuş gel bide sen vur
akar yaşlarım gözüm görmez kalbim kırık yolu göstermez nasıl kaçılır bu şehirden bütün yollar sana çıkarken
bir değilmiyizki herkez şanslı doğmuyor (bu kısmı herkeze soruyorum)
duyamdı kimse ağladığımı paraladılar yalnızlığımı
bir gün daha bitti ama yarın yeni bir gün diye inanmazsam nasıl yaşarım
benim belkide gizli bir bildiğim var
elbette ağlarım benim can kırıklarım var
senin gördüğün yanağımdan süzülenler
asıl içimde içimde yüzdüğüm bir deniz var (bitiyorum bu kısma)
bu kalp ağırdır her zaman taşıyamazsın
bu kalp anlatır hiç bir zaman duymazsın
mutluluk bile acı veriyor çünkü sonu var biliyorum
zordur zor yanlız olmak bazen yok mu sor bir bileni
aslı yardımcı olmuyor tüm sözleri
bedenim sağlam bulunmuş yüreğim paramparça
onun için üzüldüm belki bigün o da sever
daha çok var ama yeter de artar bu kadarı
