deneme yazıları paylaşma ortamı

[kime-ne]

     
                                   ÖĞRENİLENLER

 Önce susmayı öğrendim. Çok konuşmakla başa çıkamayınca,  boş vermeyi sonra. Umurumda değil artık gereksiz insanlara dert anlatamayışım. Ne değerleri var ki san ki, kendimi savunayım? Hiç susmamıştım haksızlıklar karşısında bugüne kadar ama bugün sustum. Ne değişti?  konuşunca da aynı susunca da. Sonra çekip gitmeyi öğrendim, hayatımdan birilerini koşulsuz çıkarmayı ve birilerinin hayatından koşulsuz çıkmayı. Güvenmemeyi öğrendim değer verdiğim kişilere. Artık eskisi kadar çok koymuyor sevdiklerimin arkadan vurması. insani duyguların hiç birine boyun eğmemeyi öğrendim. Sevgiye, aşka, kine, nefrete… artık hayatıma yön veremez hiçbir duygu, aklımla yaşamasını öğrendim.
   Kişiliğe değer verilmeyen yerlerde kimliksiz yaşamayı öğrendim. Kim olduğumu unutmayarak ama hep içimde saklayarak. Haa ayrıca artık kırılmıyorum hiçbir şeye. Çoğu insanın tüm insani vasıflardan yoksun olduğunu öğrendim. Ona göre yaşıyorum artık, karşımdakilerin konuşan (düşünen değil) birer hayvan olduğunu unutmayarak.
   Artık tapmıyorum hiçbir şeye ve hiçbir kimseye. Taptıklarımın değersiz olduğunu anlayınca inancım kalmadı. İnanmıyorum artık ne bir insana ne de bir tanrıya…..

[by_haxan]

    
                                   ÖĞRENİLENLER

 Önce susmayı öğrendim. Çok konuşmakla başa çıkamayınca,  boş vermeyi sonra. Umurumda değil artık gereksiz insanlara dert anlatamayışım. Ne değerleri var ki san ki, kendimi savunayım? Hiç susmamıştım haksızlıklar karşısında bugüne kadar ama bugün sustum. Ne değişti?  konuşunca da aynı susunca da. Sonra çekip gitmeyi öğrendim, hayatımdan birilerini koşulsuz çıkarmayı ve birilerinin hayatından koşulsuz çıkmayı. Güvenmemeyi öğrendim değer verdiğim kişilere. Artık eskisi kadar çok koymuyor sevdiklerimin arkadan vurması. insani duyguların hiç birine boyun eğmemeyi öğrendim. Sevgiye, aşka, kine, nefrete… artık hayatıma yön veremez hiçbir duygu, aklımla yaşamasını öğrendim.
   Kişiliğe değer verilmeyen yerlerde kimliksiz yaşamayı öğrendim. Kim olduğumu unutmayarak ama hep içimde saklayarak. Haa ayrıca artık kırılmıyorum hiçbir şeye. Çoğu insanın tüm insani vasıflardan yoksun olduğunu öğrendim. Ona göre yaşıyorum artık, karşımdakilerin konuşan (düşünen değil) birer hayvan olduğunu unutmayarak.
   Artık tapmıyorum hiçbir şeye ve hiçbir kimseye. Taptıklarımın değersiz olduğunu anlayınca inancım kalmadı. İnanmıyorum artık ne bir insana ne de bir tanrıya…..

kendi kişisel yazın mı?

[kime-ne]

evet...

[kime-ne]

Yeni bir başlangıç için çizik attım satırıma. Düşüncelerin yoğunlaştığı yoğunlaşan her şeyin aslında buharlaştığı geçmiş… silinip gitti işte. Her şeyin bittiğini sandım, bittiğine inandım. Oysa yeni başlıyormuş yaşam… gerçek yaşam… çok şey bildiğimi sanırdım hep. Gördüm ki bilmediklerim o kadar çokmuş ki bildiklerim hep hiçmiş. Çok küçük hissettim kendimi. Çünkü bilmeyen insan korkar, korktum bende. Korkularıma yenilmedim, sığındığım yerden uzattım kafamı dışarı önce. Sonra adım atmaya başladım o hayat denilen karanlık yolda. Elimde çakmağım aydınlatıyordu etrafı. Aydınlanan her şeyin aslında göründüğü gibi olmadığını öğrendim. Artık gördüklerime de inanmıyorum. Ardındakileri anlamaya çalışıyorum. Karanlıkta yürüyen korkak birine daha rastladım. Beraber yürüdük. Hep tetikteydim çünkü o’nu tanımıyordum. Gün geçtikçe kalabalıklaşıyorduk. Yeni birileri katılıyordu aramıza. Hepsi korkak, hepsi ürkek… hislerimizi kontrol etmeyi öğrendik ilk önce. Sonra karanlıktan nasıl kurtulacağımızı düşündük. Savaşmaya başladık sonra. Elle taşla sopayla neyimiz varsa onla… bizi bir arada tutan aydınlığa kavuşma isteğiydi. Bu yüzden karanlıkla savaşıyorduk. Kimimiz yaralandık. Yaralananların hatırına savaştık durmadık hiç. Arkada kalanların yerini başkaları dolduruyordu. Güneşin doğacağına inancımız hiç tükenmedi. Bugün bile…

[seytannikahi]

İki kere iki dört diyorsun baş kaldırıyor
Cevriye Hanım da insan diyorsun da tersini savunuyor
Planını programını ayarlıyorsun frekans değiştiriyor
Sana güvenim sonsuz dedikçe yarı yolda koyuyor

Kanıyorsun samimiyet çerçevesinde tehlike arz ediyor
Yol arkadaşımla yola devam,yolumuzu kesiyor
Üç kuruşluk dünya acısını çıkarıyor
Selam verdikçe hayata görmezden geliyor

E ben daha nasıl edeyim nasıl eyleyeyim
Sana olan borcumu dünya kanımla mı ödeyeyim

Daha önce benim gibi kaç kişiyi yaktın
Bundan önce benim gibi kaç kişiyi sattın
Yarı yolda bıraktın evinden uzakta
Bir kase çorbaya hasret bıraktın

Bunu yapan sen misin ey kansız hayatım

[seytannikahi]

Çok konuştum yalancı sandılar
Hiç susmadım kavgacı bildiler
Sonunda kılı kırk yardım
İnce eleyip sık dokudum

Maske taktım alim sandılar
Çıkardım zalim bildiler
Sonunda düşürdüm maskeyi
Ben buyum artık yoruldum

Huyum kurusun kötünün iyisi
Kuyuya taş attı delinin birisi
Umrumda değil ölüsü dirisi
İptal kalbimin acil girişi

[seytannikahi]

Yenilendim zannederken
Ölü hücrem bedenimde
Tortuları yok sayarken
Tartılırım günahlarımla

Yeni doğmuş bir bebekten
Ne beklenir bu zihniyetten
Geç kalınmış ölümlerden
Tarifi zor zulümlerden

Yılan gömleği mi giydiğim?
Yok!Günahlarımla ben mutluyum
Yastığa başımı koyduğumda
Yarından umutluyum

[seytannikahi]

Geç kalmasaydım Lamia*
Benimle gelir miydin?
Biraz erken söyleseydim
Evlenir miydin benimle?

Sarar mıydın kollarına?
Okşar mıydın saçlarımı?
Küçük yaz masalından
Uyanır mıydın yoksa sebepsiz?

Sevgim bastırıyor nefretimi
Vermek istiyorum son nefesimi
Araladım kalbimin altın kafesini
Sana uçuruyorum kabul ediyor musun?

Arıyorum bakışlarının mavisini
Özledim gülüşünün gamzesini
Ömrümün mutlu mesut demlerini
Sana getiriyorum kabul ediyor musun?

*"Dudaktan Kalbe"ye ithaf edilmiştir.

[seytannikahi]

Yaşamak inan kolay değil yaşamadan öğrenemezsin
Çalışmak hiç kolay değil çalışmadan göremezsin

Hayat çukurunda yaşamak anlamsızlaştı
Ölü müyüm diri miyim inan aklım karıştı
Yollar benim olsa bile yollarında çıkarı var
Bir kez pozitif baktım hayata,hayat benimle barıştı

Çoklukta yüzüyorsan eğer bir gün boklukta da yüzersin
Varlıkta geziniyorsan bir gün yoklukta da gezersin

Hayat sorumluluk istiyor
Sanki bize mesaj veriyor
Geç olmadan şifreyi öğren
Sular dünyanın altında kalıyor
Vurdumduymaz olma bu kadar
Bir ışıkta sen söndür

Çoklukta yüzüyorsan eğer bir gün boklukta da yüzersin
Önlemini almazsan dünyayı peşinden sürüklersin

Cehenneme hapsol kimse görmesin
Ruhun kavrulsun ateş sönmek bilmesin
Biraz duyarlı ol!Bu ışık hiç sönmesin

[seytannikahi]

Grubumla söylerken gurubta bir şarkı
Öğrendim denerken bu nasıl bir önyargı

Astığım astık
Kestiğim yastık
Anlaşılırken yaşlandık
Bazen gözde bir yaştık
Yargılandık denerken

___________________ ____________

Düşünürüm çıkanı gerekirse çıkartmam
Fırlatırken okumu hedefi asla şaşırmam
Düşünürüm çıkanı gerekirse çıkartmam
Öldürürken zamanı geçmişi sorgulamam

Çektim kırbacımdan
Zannettim yüceldim
Adres kürkçü dükkanı
Kısır döngü

___________________ ____________

Karardı gözüm
Daha netleşmeden özüm
Sarardı geçmişim
Boş sayfalarla geçirmişim

Dondu kanım
Unutkanım

Sanma büyümedim
Sadece çocuk kaldım
Yol aldım sanma sakın
Çıkmazlara odaklanmışım

İzleri silinmiş belleğimden
Ana rahminde kendiliğinden
Terk etmişim ben de ruhumu
Ona dair "şey" bildiğimden
"Çok şey" bildiğimden

[kanatsız melek]

insanların inanış biçimlerinin yargılanacağı yer kesinlikle değildir .. ! ki böyle bir yerin olmadığını umut ediyorum ..
lütfen sadece yazılarımızı paylaşıp , paylaşılanları okumakla yetinelim..

[satriani]

Başımı çevirdiğim her yerde neredeyse bir insan var... Bu kadar kalabalığız ve bir o kadar da yalnız...
Bana göre; yarısından dahil olduğumuz bir oyundayız. Kaftan değil ki bu kuşandığımız.Bunlar üzerimize giydiğimiz rollerimiz. Kimi zaman eğreti duran ama en iyisini ifşa etmeye çalıştığımız, rollerimiz. Ne zaman ve nerede son bulacağını bilemediğimiz bu oyunun oyuncuları; bizler, biz zavallı insancıklar. Bir gün –Perde! inecek ve son sahnede el ele selam duracak tüm oyuncular.

Ve biz böylesi bir kalabalık içerisinde yalnızlık çekerken, sen Tanrım sen, yalnız değil misin? Bu kadar eğlenceli mi oyuncuların? Seni sıkmayacak, seni eğelendirecek ve sana yalnızlık çektirmeyecek kadar?
Ve bana göre oyuncu, sana göre insan nedir ki?
İnsan; çamur, kürek kemiği, iki kol/bacak, metrelerce bağırsak, uzadıkça kesilen, kesildikçe uzayan tırnak, gözyaşı, hıçkırık, bir kalp, iki ciğer, bol damar, fazlaca merak, yeterince pişmanlık, sonsuz yalnızlık…

Ve yaşam ölüme göre daha zor Tanrım…

[DerinSu]

Sen ne bilirsin ki anlatamamayı , tek yapabildiğin şey "nasılsın?" demek cevabını bile dinlemeyecek olduğun halde .
O bile yetiyordu aslında ...
Dün bi kez daha anladım ; seni unuttum , mutlu ol diyordum ya , yalanmış :(
Seni unutamadım ama mutlu ol demek istemişim
İkisi o kadar ayrıymıs ki , fazla söze gerek yok .Senin bana öğrettiğin en güzel şey bu değil mi zaten , az konuş,içinde yaşa ...

Uzaklara git aşkım benim için ...

O kadar şey sığdırmışız ki üç yıla ; kokular , renkler ,  mekanlar ...
Artık yapacaklarım sınırlanmış da haberim yokmuş.
Bi insan kendi kendine bu oyunu nasıl oynayabilir , kendime hiç acımamışım sırf sen üzülme diye
ama ben hala yaşadıklarımıza denk geldiğimde ölüyorum,sayende müzik, koku,renk,mekan,insanlar,evde bastığım parkeler bile anlamını yitirdi yoksa ben yitecektim

Uzaklara git aşkım benim için...

Şimdi sen sor gitmemi istiyor musun diye , cevabı ASLA!!!
ama sorun da bu ya mantıklı ol derdin , al sana mantık ;)

[furkiii]

biliyorum çok yoğun her şey,herkes..telefonlar çalıyor,konuşmalar hiç susmuyor..hep bir heyecan,hep bir paniğin içinde zaman zaman gülümsemesini de biliyor insanlar..anlamıyorum bu dünyada benim de paylaşabileceğim bir yer var mı..?karanlık ve sessiz dünyamı tüm bu kargaşa bile harekete geçiremiyor..her attığım adım ayrı bir sokak,yepyeni..her biri birbirinden karanlık,her biri birbirinden belirsiz..

koşuyorum tüm sokakları ardımda bırakıp ama sonu gelmiyor ki..bu karanlık bedenimi,zihnimi hiç rahat bırakmıyorum ki..ciğerlerimde kurumuş bir çiçek gibi nefesim,hiç canlanmayacak biliyorum..her gün daha da hasta oluyor,daha da kuruyor ve boynunu büküp ölüme terkedilişinin yeni bir gününü kutluyor varmasını istemediğim çaresiz sabahlarımda..ağzımdaki bu dünyaya dair kötü tat da geçmeyecek ben var oldukça biliyorum..

..

duruyorum bu kez olduğum yerde,daha karanlığa gömülmeyeyim diye..duruyorum ama susuyorum da..söyleyecek kelimem yok artık,sadece diğerlerini izliyorum..daha önce aslında diğer insanlara ait olan bu hayatta kendimi dışlanmış gibi hissetmemiştim hiç..gerçekten o yaşama ait mi olmuştum..?kim bilir evet..evet yorulmuştum,sendelemiştim ama durup olanları şaşkınlıkla izleme ihtiyacını hiç hissetmemiştim..

onlar çabaladıkça,koşuşturdukça başım dönüyor..düşünüyorum..düşünüyorum uğruna koşabilecek ne bir şeyim var ne de bunun için yeterli gücüm..biliyorum..ayakta durmak da çok yoruyor artık beni,hep öyle olmalıyım diye biliyordum halbuki..düşen omuzlarımı,kırılan dizlerimi toparlayacak bir güç yok artık..tek hissettiğim özlem,sadece geçmişe olan..

içimi ferahlatan o tat paslandı artık..dilimi acıtıyor,içimi burkuyor..

ne kadar yetişmeye çalışsam da uzanamadığım bir eşya gibi mutluluk..artık ne yeniden ellerimin arasından akıp gitmesine tahammülüm var ne de kayıp düştüğüm umut sandalyeme yeniden çıkmaya cesaretim..


yazın stajdayken yazmıştım bunu,anlaşılacağı üzere sanırım pek iyi bir dönem değildi ya da öyle bir dönemmiş gibi hayal ederek yazdım ama en önemlisi keşke her anımı böyle bir şekilde yazabilsem,yazmayı çok seviyorum ama üşengeçlik de yapıyorum galiba..


ne kadar da kolay yol ayrımına gelmek..hayat denen filmde birbirinden tamamen farklı ve bazen de aynı sahneleri oynayıp dünyaya "son" yazısını göstermek..

nefes almak kadar kolay yaşamak ama hiç ummadığın anda o nefesi tekrar alamayacağın kadar da ucuz..

filmdeki tüm olayları,kahramanları,mutlulukları,hüzünleri içeren sayfalardan yapılmış,istenen tarafından okunup hatırlanacak; kiminin ise hiç umrunda olmayacak bir kitap geriye kalanlar..gün geçtikçe daha da eskiyecek ve okundukça kirlenecek..

söylenememiş sözler ise zihinlerde bulanıklığa karışacak gidenle birlikte..yine de öyle bir gün gelecek ki o bulanıklığın arasından zorlukla seçebildiğin sözcükleri toparlamaya başlayacaksın beyninde..yaşananları,tüm geçmişi..daha önce hiç aklına gelmemiş düşünceler kaplamaya başlayacak ruhunu,bulanıklığına bulanıklık katacak sonra da..hem beynin hem de vücudun sesidir ya yürek o da sendeki bu karmaşaya kayıtsız kalamayacak,içten içe bir sızıyla hissettirecek sana kendini..

dudaklarında ona söylemek istediğin ama söyleyemediğin kelimelerin,aklında ve kalbinde onla yaşananların,ona duyulanların özlemiyle bambaşka bir âleme dalacaksın..düşüneceksin hangisi daha derin,hangisi bana daha çok acı veriyor ya da daha çok onu anımsatıyor diye..

hatıralar,yaşananlar,özlemler..onu fazlasıyla anımsatıyor;ama biliyorsun ki -bir daha tekrar kavuşulamasa da- özlemler güzeldir..her saniye hissettirmez kendini,zaman zaman unuttulur ama akla geldiğinde tüm zihnini esir alır,eskilerin tutsağı yapar..geçmişi yine onla,şimdi yeniden yaşatır..

ya peki söylenemeyenler..?sevdiğinin gitmesine duyduğun özlemden daha acı olanlar ona söyleyemediklerin aslında..hayatında da,zihninde de sonu olmayan ve unutulmayan silik bir üç noktaya mahkumlar..



ruhum kıpır kıpır..

evet,tozlu defterler arasından almayı başaramadığım,en az onlar kadar kirlenmiş ve eskimiş ruhum sanki yaşama yeniden merhaba gülücükleri atıyor..hissediyorum,kalbim konuşuyor adeta..her kelimesiyle birlikte daha da canlanıyor damarlarım,daha da hızlı akmaya başlıyor damarlarımdaki kanım..tüm vücudumu kalbimde topluyorlar aslında,benim sandığım ama eskiden sesini hiç duyamadığım..öyle güçlü ki bu sefer atışları..şaşırtıyor,"bu ben miyim..?!" dedirtiyor..

evet,bu benim;hatta aslında "gerçek" benim..bakışlarından kalbime damlayan şifrelenmiş sevgi sözcükleri,ruhuma parlak bir güneş doğduran güven cümleleri..bunlara cevap vermeden duramaz ki kalbim..!duramaz ki senle birlikte canlanan bedenim,bana ben olduğumu hatırlatan hissettiklerim..!

öyle sıkı sardın ki ruhumu,bir daha asla yerini değiştirmek istemiyorum..istemi yorum sevginle konuşan,alev alev aşkını haykıran kalbimin bir an bile susmasını..susmayacak da biliyorum..her şeyi hâlâ ilk günkü gibi yaşarken,paylaşırken ve böyle devam edecekken imkânsız artık susması..zaten sussa da yaşayamaz ki..

ne soğuk ümitsizlikler,ne de gittikçe sonu gelmeyen yollar engel onun kelimelerine..ezber lemiş zaten diyeceklerini..!ilk defa şiir okuyan bir çocuk heyecanıyla haykırıyor içindekileri bana ve içinden seçtiğim en güzellerini sana..!

çünkü senin sözlerinle,senin gözlerinde herşeyden daha güzel dünya..!!!



bunlar da eskilerden kalma yazılarım..

[furkiii]

en yükseğe kanat çırpan bir kuşun kanadından özgürlüğü..
bir araba camından sevdiğine el sallayan bir yürekten umudu..
yeni yeni dünyaya merhaba gülücüğü atan bir bebekten masumiyeti..
söküp alıp bir kalp yaratmak istiyorum hayata..
gün geçtikçe eskiyecek..
ama eskidikçe hiç kirlenmeyecek..
gün geçtikçe eskiyecek..
ama eskidikçe başkalarını da eskitmeyecek..

gözlerindeki kaybolan ışığı yeniden yakacak..
içindeki sönmüş enerjiyi canlandıracak..

hayatın her tadına baktığında..
mideni bulandırıp bıraktığında..
kötü hatıraların acı tadı içini yaktığında..
sığınıp beslenebileceğin bir can olacak yanında..

belki sen çok uzakta..
belki de ben yok olmuşluğun arasında..

belki sen rengarenk bir gökyüzünde..
belki de ben kaldıramadığım kanatların gölgesinde..

belki sen mutlu şarkılar söylerken..
belki de ben en acılarıyla umutsuzluğa sürüklenirken..

belki sen farkında olmadan yaşarken..
belki de ben unutmaya çalışırken..

yarattığım,arzuladığım kalbi buluyorum her nefes alışında..
sayende artık ben de sevinçle bakıyorum hayata..

senin için..





canım sıkıldı yazayım dedim,nedense ait olmadığım bir ruh hâline daha yakın yazılar çıkıyor,ait olduğum ruh hâli de ara ara kendini hissettiriyor..